bodensee (verslag Henny)
Het was in deze periode heel erg warm geweest. (zoals al eerder geschreven was er een hittegolf, ook in Nederland). Voor Henny was het net effe te warm om te lopen. Dit moet goed zichtbaar geweest zijn, want een keer was een café eigenlijk dicht, maar voor Henny's oververhitte gezicht bezweek de eigenaresse en deed de zaak open. Ze had zo met Henny te doen dat het eerste drankje gratis was en de tweede voor de helft van de prijs. Af en toe keek ze met een misprijzend gezicht naar Sander zo van, ”wat doe je je vrouw toch aan”.
Doordat we best al een flink stuk gelopen hebben krijgen we ook steeds meer verbaasde/bewonderende reacties. Men begon nieuwsgierig te worden naar de twee vreemde wandelaars. Zo stonden we ook een keer in een dorpje (einde van onze wandeling voor die dag) bij een informatiebord van dat plaatsje te kijken naar onderkomen. Deze zagen we niet. Een dorpsbewoner keek met ons mee en zag ook geen onderkomen. Hij was toch wel wat nieuwsgierig geworden naar ons vreemdelingen en nodigde ons uit om bij hem thuis verkoelend drankje te nuttigen en van hun uit te kijken naar een slaapplek. Dit werden iets te veel verkoelende drankjes (Sander en Volkert zijn voetbal wezen kijken in de dorpskroeg) en we mochten gelijk blijven slapen. Leuke en gastvrije mensen. Folkert bezig en spraakzaam en Sue bedachtzaam.
Het Bodensee gebied is een fruitgebied. In plaats van flesjes wijn staan er hier bij fruitboeren tafeltjes met Most (een soort appelwijn). Omdat Henny dus niet zo goed tegen de warmte kan houden we 's middags wat langer pauze en bij voorkeur bij een fruitboer. Men is erg verbaasd dat wij toch nog 20 tot 25 kilometer per dag lopen, maar lopen lijkt een reflex geworden, in elke hoedanigheid stappen onze voeten vrolijk voort. Een klein nadeel zijn de hoeveel muggen, achteraf ook een voorproefje voor Italië.
Hier is ook de Donauversinkung (foto ---). Onwaarschijnlijk maar toch waar. Door een bepaalde bodemgesteldheid verdwijnt/zinkt de Donau weg in de grond om enkele kilometers later weer bovengrond te komen, heel bijzonder. Het bloemen eiland Mainau is ook een aanrader. We vonden het er veel leuker dan van te voren gedacht. (zie foto's ---)
De route verder.
We waren aangekomen op het punt van welke richting we op wilden. De E1 over de Gotthard en dan richting Genua en vandaaruit naar Rome sprak het meeste aan. Bij de Alpenvereniging hebben we informatie ingewonnen en toen werd het definitief door Zwitserland via de E1.