Handelsweg (verslag Henny)
De handelsweg loopt van Den Haag naar Osnabrück. Wij hebben hem opgepakt in Deventer en in Rheine weer verlaten. Ongeoefend vertrokken we eind april in Deventer. Een vlak stuk om mee te beginnen, ver genoeg van huis om 's avonds niet de trein naar huis te nemen. Een vriend heeft de eerste dag met ons meegelopen, wat erg gezellig was. Het was mooi weer en de wandeling niet echt lang (ongeveer 18km). Wat zonder bepakking een peulenschil was, bleek met bepakking (ongeveer 12kg p.p) een ware beproeving, vooral voor Henny. Ze wist niet dat ze zoveel spieren had. Naar haar idee was er geen enkel spiertje in haar lichaam die zich die avond en nacht onbetuigd liet. Duidelijk was alvast wel dat een paar keer lopen met rugzak wel verstandig was geweest, maar ja waarom altijd verstandig zijn, want 's morgen bleek alle spierpijn toch zo goed als over en opgelucht gingen we weer verder. Via vonden we makkelijk prettige slaapplaatsen. De ene slaapplek was iets luxer dan de andere. Onze tweede slaapplek was in een mobiliteitscentrum in Holten. Zeer inspirerende mensen, die niet in problemen dachten, maar in oplossingen. En gastvrijheid was daar zo vanzelfsprekend dat al zou je het benoemen ze je alleen maar verbaasd aan zouden kijken. In Enter sliepen we bij een erg oude vrouw. Zij kon zelf de trap niet meer op, waardoor we de bovenverdieping zo goed als voor ons alleen hadden. Dat ze er niet veel kwam was aan de inrichting duidelijk te merken. Verder was het een goedspraakse mevrouw. Zij vertelde ook wat over familieproblemen, "En dan valt het nest uit de boom" zei ze opeens. Wij kenden die uitspraak niet, maar het is voor ons een gevleugelde uitspraak geworden bij problemen. Op Koninginnedag kwamen we bij mensen die ons van alles voor onderweg meegaven. Zoals gezegd contact met de lokale bevolking vinden we belangrijk. Wij stellen er ons voor open en mensen blijken graag te vertellen over hun dromen of helpen je graag je dromen waar te maken. Eenmaal de grens over in Duitsland bleek het onderkomen vinden opeens een probleem. Maar gelukkig waren er altijd mensen die ons wilden helpen zoals in een café in Bad Bentheim en een dag later bij het Kolpinghuis te Salzbergen. We hadden een tent bij ons, maar het was zo regenachtig en koud dat we die alleen in noodgevallen willen gebruiken. Na flink zoeken en veel bellen (vanuit een telefooncel) bleef ons dat bespaard. Onze eerste karaktertest, zullen we maar zeggen. De tweede karaktertest was het weer. Tot aan Koninginnedag was het mooi weer, maar daarna was het tot aan Pinksteren koud en nat. Zo nat zelfs dat bij Nasse Dreieck (hoe kan het ook anders) de zwaluwen zo laag over het water vlogen dat we dachten dat ze in een volgend leven wel zouden kunnen zwemmen. De Handelsweg is zeer afwisselend, maar wel vlak. Bij Bad Bentheim waren er wel heuvels. Daar is ook een canyon-route. Nasse Dreieck was ook mooi.