lahnsteig (verslag Henny)
De Lahnwandelweg loopt boven langs de rivier de Lahn van Lahnhof naar Lahnstein aan de Rijn. Vanaf overhellende rotsen heb je mooie uitzichten over het Lahndal en het Westerwald, wat we net achter ons hadden gelaten. We hebben de route opgepikt in Nassau.
In het plaatsje Nassau is ook Burg Nassau. Deze behoorde ooit aan de familie Nassau, hoe kan het ook anders. Nu alvast niet meer. Je kan het nog wel bezoeken, en daar schijnt veel over de Nassau familie geschreven te zijn. Toen wij er waren was de burcht gesloten. (Alleen in het weekend open, buiten de vakantie periode) Daar kwamen we dus goed weg mee. In Dillenburg hadden we ook al wat Nederlandse geschiedenis opgedaan. Henny weet niet zeker meer of Willen van Oranje geboren is in Dillenburg, maar hij heeft er wel gewoond en vandaar uit zijn hele kapitaal en van een groot deel van het familiekapitaal geïnvesteerd in een leger om Nederland te bevrijden van de Spanjaarden. Gebiedsuitbreiding zal ook wel een grote rol hebben gespeeld.
We hebben maar een klein stukje van de Lahnsteig gelopen, van Nassau tot Lahnstein aan de Rijn. Volgens het wandelboekje/wandelkaartje waren het nog twee etappes. Het was een boekje waarbij de hoogte verschillen niet erg duidelijk waren, waardoor wij gezien de afstand dachten het wel in een dag te kunnen lopen. Toen wij ons plan aan de pensionhoudster in Nassau voorlegde keek ze wel even met grote ogen, maar hield wijselijk haar mond. Zulke grote hoogte verschillen hadden we nog niet gehad tijdens onze wandeltocht. Vanuit Nassau naar Lahnstein, was ongeveer 28 kilometer, en het hoogte verschil was alles bij elkaar opgeteld een kilometer. We kwamen dan ook enigszins vermoeid aan in Lahnstein aan de Rijn. Lahnstein heeft een burcht op een berg met net daarbuiten een camping. Ook deze berg zijn we opgegaan, omdat het ons super leek om op een bergtop te kamperen. Nu het was zeker de moeite waard, maar het was wel een heel zwaar laatste loodje (Bob kon spartelen wat hij wilde)
Net voor Lahnstein had je de Ruppertsklamm. Daar hebben we geen foto's vanwege het zeer nauwe pad, maar het bleef tot een van de hoogte punten van de wandeltocht horen. We pasten maar net en soms was het zo steil dat we glijdend op onze broek naar beneden gingen. De jongens wilden in de rugzak, omdat ze bang waren met een kale neus beneden te komen.
Eenmaal bij de Rijn moesten we wel wennen aan de herrie die alle rijdende en varende vaartuigen maakte. Het geluid droeg ver. Zo hoorden we ook op de mooie camping bij Burg Lahn, met uitzicht op de Lahn, de Rijn en de Burcht en het zachte achtergrond geluid van de goederentrein die elke 10 minuten voorbij kwam. Het heeft ons er niet van weerhouden om er twee nachten te blijven. Onze eerste echte rustdag tijdens deze reis.